vrijdag 30 september 2011

Streepjescode gezocht voor belastingdienst

Het is redelijk dat ik wat terug moet doen als ik kinderopvangtoeslag krijg. Toch krijg ik de kriebels om de kinderopvangtoeslag. Ze maken mij expres onzeker met een geheimzinnige streepjes code.

Begin dit jaar kreeg ik al een brief van de belastingdienst waarbij ik het nummer van onze opvanginstelling moest opgeven. Dat nummer stond gewoon op de website van de instelling waar ze het jaar daarvoor al de gegevens voor hadden gekregen. Dat nummer zocht ik op (en met mij honderdduizenden anderen). Het nummer had de kinderopvanginstelling van de overheid gekregen. Vervolgens moest ik inloggen met mijn DIGID en dat van mijn vrouw om dat nummer door te geven.

Nu kreeg ik weer een verzoek om het jaaroverzicht van de instelling. Controle is okay. Ze hadden bovendien mijn SOFI-nummer al ingevuld. Vreemd genoeg niet het sofi-nummer van mijn kinderen. Dat halen zij zo uit de computer. Kunnen ze de brief koppelen aan mijn sofi-nummer, dan kan dat ook voor de sofi-nummers van mijn kinderen. Opgezocht dus. Een kopie gemaakt van de brief die ik van de betreffende instelling heb gekregen, het mag niet het origineel zijn, dus je moet echt even aan de slag. Ingevuld. Alles nog eens goed gelezen. In de envelop gedaan. Staat daar op de envelop: "Controleer voor u de envelop dichtplakt of het antwoordnummer en de streepjescode zichtbaar zijn." Dus de streepjescode gezocht. Geen streepjescode te bekennen. Herinner mij dat ik dat vorig jaar ook al constateerde. Voor de zekerheid brief geopend, bijlage bekeken, envelop doorzocht. Geen streepjescode!

Dichtgeplakt zonder dat de streepjescode zichtbaar was. Als dat maar goed gaat!

"Ja, dat staat er al jaren op", zegt een vriend van mij, "Er is geen streepjescode. Heb ik ook al eens over geklaagd". Maar dat ze met die klacht niets doen, geeft aan dat het geen vergissing is: dat over die streepjescode hoort toch echt op die envelop te staan.

Waarschijnlijk is het een soort loterij. Er is één Nederlander die wel zo'n streepjescode heeft. Wie dat heeft en op de envelop plakt wint waarschijnlijk extra kinderopvangtoeslag. Kunnen ze het toch nog leuker maken.

Heeft iemand die streepjescode al gevonden? Levert het wat op?

donderdag 29 september 2011

Hoe redden we de Europese Unie?

Dat is de dringende vraag die Barroso stelt (oa in de Volkskrant). Verkeerde vraag!

Na verloop van tijd hebben instituties de neiging zichzelf als doel te beschouwen. Net zoals de aanval op de EU het doel lijkt te worden van euro-sceptici, zo wordt de EU het doel van de pro-Europesen. Maar het gaat helemaal niet om de EU, het vetorecht afschaffen om sneller te kunnen besluiten, een Europese president.

Terug naar het doel. Zoals in The Tablet nog eens werd benadrukt door Stephen Wall: het doel was het bevorderen van welvaart en het bevorderen van vrede door samenwerking. “The European Union is a secular organisation but its founders were Christian Democrats and at its core are values rooted in the very Christian notion of solidarity. Its members remain 27 independent countries but with a shared belief in peaceful coexistence, democracy, social justice and responsibility to the poorer nations of the world.” (hij vergeet hier even het bevorderen van welvaart door economische samenwerking en handel) Die waarden van democratie, vrede, welvaart door samenwerking en handel, rechtvaardigheid en verantwoordelijkheid voor armere landen zouden centraal moeten staan. Niet de structuur (federaal, Europa van de regio's, krachtig machtsblok, of wat dan ook). We kijken teveel naar de Verenigde Staten: andere achtergrond, andere geschiedenis.

Europese Unie en het afschaffen van het veto-recht van lidstaten: dat zijn niet de waarden waar je de handen voor op elkaar krijgt. Terecht niet! Maar Griekenland wordt momenteel geholpen een stap vooruit te maken. Het land werd tot 1973 nog geregeerd door een militaire junta. Net als Portugal (tot 1974) en Spanje (tot 1975). Door deze landen op te nemen in de Europese Unie (Griekenland in 1981, Portugal en Spanje pas in 1986) heeft deze Europese samenwerking de democratie en de welvaart kunnen bevorderen. Wij denken in Europa altijd in termijnen van 4 jaar, maar voor een stabiele democratie die ook nog financieel deugdelijk is moet je echt aan langere termijnen denken. Op die langere termijn zijn enorme stappen genomen. En Griekenland zou nu eindelijk gedwongen worden tot financiele discipline, er zijn mensen van de Belastingdienst naar Griekenland om te helpen. Dat zou allemaal niet gebeuren als de Grieken de drachme nog konden devalueren. (Ik heb al lang geleden geschreven over een wenselijke default (gedwongen (failliet) of vrijwillige afwaardering van de schulden))

Die hulp aan deze staten heeft ons geen windeieren gelegd. Dat is een lastig verhaal: je stopt geld in die landen en je verdient er daardoor aan? Economen zijn het over van alles oneens, maar over een ding zijn ze het eens: vrijhandel bevordert de economische welvaart. Kijk naar de groei in China door de vrijhandel te stimuleren.

Kortom: vraag niet hoe we de Europese Unie als systeem en machtsblok kunnen redden, vraag hoe we democratie, vrede, welvaart door samenwerking en handel, rechtvaardigheid en verantwoordelijkheid voor armere landen kunnen bevorderen.

dinsdag 27 september 2011

Vertrouwen winnen door beter uit te leggen?

In februari 2010 schreef de Raad voor het openbaar bestuur een advies over vertrouwen in de democratie en de noodzaak van meer horizontale interactie (tussen elkaars gelijken). Het kabinet heeft gisteren een reactie gegeven op dat rapport. Het erkent het probleem van het vertrouwen in de democratie. Het nuanceert het wel direct. Het is niet acuut omdat “De opkomst bij verkiezingen is in vergelijking met veel andere landen hoog en door de bank genomen zijn burgers niet ontevreden over de concrete prestaties van de overheid. Bovendien tonen veel burgers hun betrokkenheid bij de samenleving door er zelf actief een bijdrage aan te leveren”.

Belangrijke groepen burgers haken af
Maar, erkent het kabinet, “Uit de opkomstcijfers van verkiezingen blijkt bijvoorbeeld dat de opkomst onder burgers met een hoog opleidingsniveau beduidend hoger ligt dan onder burgers met een laag opleidingsniveau.” Met die laatste constatering dat maar een deel mee doet, slaat het kabinet de spijker op zijn kop, maar in de reactie wordt daar niets mee gedaan.

Het kabinet geeft aan dat duidelijke grenzen stellen goed is, dat het bevorderen van kennis van de democratie een weg is en dat het betrekken van belanghebbenden bij grote projecten noodzakelijk is. Het heeft het dan met enthousiasme over de Commissie Elverding en gebruik maken van Wisdom of the crowds, twee nieuwe vormen van beleid maken die nu juist precies aansluiten bij de hoger opgeleiden.

De essentie zit hem echter niet in kennis en niet in interactief opstellen van wetten. Vertrouwen winnen door nog eens beter uit te leggen helpt echt niet!

Alledaagse democratie
Volgens mij zit het in de alledaagse democratie: het teruggeven van verantwoordelijkheid en volwaardig deelnemer worden in de alledaagse democratie. Dat gaat over het met elkaar nemen van moeilijke besluiten en verantwoordelijkheid nemen voor pijnlijke beslissingen. Het past in de lijn van minder taken toetrekken naar de overheid, maar het met elkaar beslissen zie ik niet terug. “Los het zelf maar op en val de overheid niet lastig”: ik kan het mij voorstellen, maar het is geen oplossing voor het gebrek aan vertrouwen en groepen die zich afkeren van de samenleving.

Waar is de tijd dat wij eigen kruisverenigingen oprichtten, dat onderlinge waarborgmaatschappijen van ons waren? Daar hoorden ook moeilijke beslissingen bij. Elkaar aanspreken als iemand profiteur werd van voorzieningen. Als iemand een brandverzekering had, keek iedereen of de individuele deelnemers zelf ook maatregelen namen om het risico op brand te verkleinen. Het was ons geld.

Ik denk niet dat die tijd weer terug zal komen. Maar om weer deel te nemen aan de democratie moeten we wel zelf ook pijnlijke beslissingen durven nemen. Merken dat we geld maar een keer kunnen uitgeven, weten dat we zelf verantwoordelijkheid moeten nemen en dat niet iedereen te vriend is te houden.

Ik heb zelf bij onze Vereniging van eigenaren daar veel ervaring mee. Zo verhoogden we pas de kosten voor de liften met 16%. Dat werd met algemene stemmen aangenomen, omdat iedereen besefte dat er jarenlang te weinig was gereserveerd voor de liften. Het zijn onze liften, dus beseffen we dat het geen zin heeft om kosten voor ons uit te schuiven. Bij besluitvorming volgens de politieke systematiek zou er opstand zijn uitgebroken. We voelen ons dan belazerd door het bestuur, zijn boos en stemmen op de eerste de beste populist die suggereert dat er een andere, goedkope en simpele oplossing is.

Enthousiasme voor het bevorderen van democratische gezindheid
De meeste VvE's leiden echter een marginaal bestaan met anderhalve man en een paardekop. Schoolbesturen zijn allang niet meer zo lokaal verankerd. Voetbalverenigingen gaan iets beter, maar ook daar is in essentie geen sprake meer van alledaagse democratie.

Enthousiasme en inspiratie voor de alledaagse democratie, dat had ik willen lezen. Bevorderen van democratische gezindheid. In verenigingen iedereen mee laten doen, besluiten nemen over je eigen buurt in plaats van alleen schoffelen. In diverse ruimten waar besluiten genomen kunnen worden zien we een gebrek aan democratisch enthousiasme. Het is zelfs zo ver gekomen dat mensen naar de rechter stappen om de burgemeester te straffen als het niet lukt om bewijs te vinden tegen de kwajongens van de buren. Mensen kennen de democratie en de rechtsstaat wel, maar ze zijn er klant van geworden. Met de democratie zelf bemoeien ze zich niet meer.

Het kabinet slaat de spijker even op de kop, maar slaat in oplossingen de plank helaas mis.

maandag 26 september 2011

Feitenloze politiek: aanpak op twee fronten



Er is een grote groep mensen die zich niet verbonden voelt met de politiek. Af en toe horen mensen weer over een schandaal, een directeur van het COA die goud verdient, een politicus die een zonnebril declareert. "Ze kunnen me allemaal wat", denken ze en ze zullen de politici in den Haag wel eens een poepie laten ruiken. De PVV is dan hun partij. Het zijn de buitenstaanders die zich ergeren aan overlast in de buurt, het veranderen van de buurt door nieuwkomers die ze niet begrijpen. En die zonen van de nieuwkomers worden niet begrepen door hun ouders, zodat ze erger kunnen klieren dan de kinderen van Nederlandse ouders. In het plaatje zijn ze blauw. (plaatje komt van Motivaction)

Politici worden geworven onder de groep groenen en oranje: de verantwoordelijken en de pragmatici. Ambtenaren overigens ook. Zo kunnen de blauwen, groenen en oranjen allemaal hun eigen gesprekken voeren, TV kijken, websites bezoeken zonder elkaar tegen te komen. Daardoor worden ze nooit tegengesproken.

De buitenstaanders gaan zo in hun eigen sprookjes geloven, niemand die hen tegenspreekt. Eigenlijk nemen we hen dan niet serieus.
Enkele voorbeelden:
- schrap ontwikkelingssamenwerking een paar jaar en het overheidstekort is opgelost
- zet de Islamieten het land uit, dan hebben we allemaal werk
- links heeft de gastarbeiders het land in gehaald
- de euro was een grote ramp
- Balkenende en Kok hebben ons land geruïneerd


Om met het laatste te beginnen: De werkloosheid in Nederland is lager dan de meeste andere ontwikkelde landen, de rente is ook lager omdat financiers onze degelijkheid waarderen, onze pensioenen lijken in gevaar, maar het gevaar valt in het niet bij het gevaar dat de pensioenen lopen in de andere Europese landen omdat we er zelf voor gespaard hebben. Kok en Balkenende hebben de basis uitstekend op orde gehouden, maar andere gaten laten vallen.

Nederland heeft het economisch sinds de invoering van de euro zeer goed gedaan, veel geëxporteerd naar landen als Griekenland, Italië, Spanje, Portugal (ook naar Duitsland, maar zonder de euro was dat ook het geval geweest).
Aan ontwikkelingssamenwerking wordt jaarlijks 4 miljard uitgegeven. Een deel van dat bedrag wordt weer terugverdiend door de Nederlandse bedrijven die er werk voor verrichten. De overheid geeft dit jaar 257 miljard uit en krijgt 244 miljard binnen. Zelfs het overheidstekort wordt niet tot nul teruggebracht als de ontwikkelingssamenwerking wordt geschrapt. (tekort en schuld wordt wel eens door elkaar gehaald)

De meeste politieke partijen lijken op elkaar omdat de Nederlandse economie het globaal genomen goed doet. Over de basis zijn de meeste partijen het eens.

Er zijn wel - grote - verschillen van mening over verdeling van de lasten, het inspelen op de veranderende wereldeconomie, de wijziging van de verzorgingsstaat en het betaalbaar houden van de gezondheidszorg. Rechts wil een kleinere overheid om de schulden te betalen, links wil hogere belastingen. Maar niemand gelooft serieus dat Nederland er beter van wordt als we alle Islamieten het land uit gooien. Niemand kan beweren dat de PvdA de gastarbeiders het land binnenhaalden (het waren de werkgevers op zoek naar arbeidskrachten voor baantjes die de Hollanders niet wilden doen).

Maar we bereiken met deze verhalen de buitenstaanders niet. We nemen hen namelijk niet serieus. Ze worden te weinig gehoord. We herhalen hun woorden niet om aan te geven dat ze gehoord zijn en als we dat wel doen geven we niet aan wat in hun woorden onzin is en wat niet. Het is heel moeilijk discussiëren met deze boze mensen. Probeer maar eens met een geenstijl-aanhanger in debat te gaan. Dat lukt alleen als hij je kent uit het gewone leven. Van de voetbalclub, de speeltuinvereniging, het jaarlijkse barbecuefeest.

Natuurlijk lijkt de PVV het grote gevaar van de politiek, met het gescharrel met feiten, het aantal PVV-ers met een strafblad, de kopvoddentax en het "Geen cent naar de Grieken". Heel net Nederland valt over de algemene politieke beschouwingen. Dat is het ene front dat veel aandacht krijgt. Maar PVV-ers zijn gewoon provo's met wat minder beschaving. Richt je op de serieuze partijen. Waar is het PGB goed, waar loopt het uit de hand? Wat is terecht zorg die de overheid wil garanderen, wat niet? Hoe zorgen we dat iedereen het leven lang flexibel blijft leren? Hoe vuil mag Nederland zijn?

Daar is de wereld niet te winnen. Laat de PVV met rust, neem in plaats daarvan de mensen in de wijken weer serieus. Dat is het tweede front. Spreek mensen tegen als ze ongelijk hebben en laat zien wat je wel kan als ze gelijk hebben. Geef ze een eigen verantwoordelijkheid in de buurt, laat ze leren als ze op hun bek gaan en zie dat ze best veel zelf kunnen. Zeg niet "Het moet van Europa" als je gewoon diep in je hart zelf wilt saneren en de verzorgingsstaat inperken. Wees eens eerlijk. Dat levert op de korte termijn weinig op. Op de lange termijn win je er een samen-leving mee.

P.S. Dat het provo's zijn kun je zien aan de opwinding over bedrijfspoedel en doe eens normaal man. Het doet denken aan de opwinding over het uitdelen van krenten (en het oppakken van provo's die dat deden). Het is gewoon het uitdagen van het gezag.