Dat is de dringende vraag die Barroso stelt (oa in de Volkskrant). Verkeerde vraag!
Na verloop van tijd hebben instituties de neiging zichzelf als doel te beschouwen. Net zoals de aanval op de EU het doel lijkt te worden van euro-sceptici, zo wordt de EU het doel van de pro-Europesen. Maar het gaat helemaal niet om de EU, het vetorecht afschaffen om sneller te kunnen besluiten, een Europese president.
Terug naar het doel. Zoals in The Tablet nog eens werd benadrukt door Stephen Wall: het doel was het bevorderen van welvaart en het bevorderen van vrede door samenwerking. “The European Union is a secular organisation but its founders were Christian Democrats and at its core are values rooted in the very Christian notion of solidarity. Its members remain 27 independent countries but with a shared belief in peaceful coexistence, democracy, social justice and responsibility to the poorer nations of the world.” (hij vergeet hier even het bevorderen van welvaart door economische samenwerking en handel) Die waarden van democratie, vrede, welvaart door samenwerking en handel, rechtvaardigheid en verantwoordelijkheid voor armere landen zouden centraal moeten staan. Niet de structuur (federaal, Europa van de regio's, krachtig machtsblok, of wat dan ook). We kijken teveel naar de Verenigde Staten: andere achtergrond, andere geschiedenis.
Europese Unie en het afschaffen van het veto-recht van lidstaten: dat zijn niet de waarden waar je de handen voor op elkaar krijgt. Terecht niet! Maar Griekenland wordt momenteel geholpen een stap vooruit te maken. Het land werd tot 1973 nog geregeerd door een militaire junta. Net als Portugal (tot 1974) en Spanje (tot 1975). Door deze landen op te nemen in de Europese Unie (Griekenland in 1981, Portugal en Spanje pas in 1986) heeft deze Europese samenwerking de democratie en de welvaart kunnen bevorderen. Wij denken in Europa altijd in termijnen van 4 jaar, maar voor een stabiele democratie die ook nog financieel deugdelijk is moet je echt aan langere termijnen denken. Op die langere termijn zijn enorme stappen genomen. En Griekenland zou nu eindelijk gedwongen worden tot financiele discipline, er zijn mensen van de Belastingdienst naar Griekenland om te helpen. Dat zou allemaal niet gebeuren als de Grieken de drachme nog konden devalueren. (Ik heb al lang geleden geschreven over een wenselijke default (gedwongen (failliet) of vrijwillige afwaardering van de schulden))
Die hulp aan deze staten heeft ons geen windeieren gelegd. Dat is een lastig verhaal: je stopt geld in die landen en je verdient er daardoor aan? Economen zijn het over van alles oneens, maar over een ding zijn ze het eens: vrijhandel bevordert de economische welvaart. Kijk naar de groei in China door de vrijhandel te stimuleren.
Kortom: vraag niet hoe we de Europese Unie als systeem en machtsblok kunnen redden, vraag hoe we democratie, vrede, welvaart door samenwerking en handel, rechtvaardigheid en verantwoordelijkheid voor armere landen kunnen bevorderen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten