zaterdag 22 september 2012

Zoeken we een leuke ploeg ministers?


Het hoort bij de tijd dat we inmiddels 16 miljoen onderhandelaars hebben. Om mij heen worden namen genoemd voor ministerposten en staatssecretariaten. Opvallend vaak komt daar naar voren dat het vrolijke mensen moeten zijn, geen chagrijnen. Verder moet er niet met het mes op tafel op alle punten onderhandeld worden, maar moet er uitruil plaatsvinden. Ook de Volkskrant doet van harte mee. Het motto werd al genoemd: “wij pakken de crisis aan”, of “wij lossen het op”.

Verrassend hoe snel de stemming om kan slaan van Rutte die waarschuwde voor het socialistische gevaar en pal stond voor het behoud van de hypotheekrenteaftrek en de PvdA die het akelige beleid van de VVD moest pareren. Ik heb toch een paar aanmerkingen.

Ik ben erg voor gemengde teams en mensen die willen aanpakken in plaats van elkaar een loer draaien.. Maar in zo'n team hoort ook een chagrijn te zitten die ergerniswekkende vragen stelt. 

Veel belangrijker is het gevoel dat het kabinet het wel gaat oplossen. Meer dan vroeger moeten de ministers ook de samenleving overtuigen. Natuurlijk moeten ze elkaar wat gunnen, maar lossen zij het op? Ze moeten de zeepkist op om de samenleving te overtuigen. 

Neem de zorg. Naar mijn idee is er in de zorg best een goede kans om op basis van inkoopkracht de verzekeraars bij diverse ziekenhuizen zorg in laten kopen. Ziekenhuizen concurreren dan met elkaar op basis van kwaliteit en prijs. Marktwerking dus. Zo ook bij de farmacie: goedkope middelen die de dure medicijnen die geen meerwaarde hebben wegconcurreren. Om vervolgens markwerking bij schaarste (geen DBC's, geen tandartsconcurrentie) te stoppen en de wijkzorg te organiseren zonder marktwerking, maar gebaseerd op samenwerking van professionals (en bewoners). Maar kan de regering dat voor elkaar krijgen met een leuk team dat met elkaar lekker besluiten neemt?

In mijn VvE kan ik met het bestuur prima besluiten. De uitdaging zit veel meer in de vraag of het lukt om de vereniging te overtuigen en mee te nemen. Ook bij de Dierenbescherming heb ik dat mee gemaakt. Bij de laatste club lukte het mij niet om de hele vereniging mee te nemen in slimme bezuinigingen, bij de eerste lukte het uitstekend. Het verschil? Bij de Dierenbescherming ging ik niet de zeepkist op om de mensen mee te nemen.

Mijn vraag is het of het de door de Volkskrant genoemde Hans van Baalen lukt om op Defensie de maatschappij mee te nemen naar een andere visie op defensie. Met wat minder bezuinigingen dan de PvdA wil, maar wel meer internationale samenwerking, zodat er toch minstens wat vliegbases worden gesloten. Mijn vraag is of het gaat lukken om bij de volksgezondheid de mensen mee te nemen naar de zelfbeperking die solidariteit in de zorg vraagt. Solidariteit vraagt van de patiƫnten begrip dat zij een prikkel krijgen niet het maximale te eisen, maar het optimale te accepteren. Weet een Jeroen Dijsselbloem op Onderwijs de ouders en scholen mee te krijgen om een betere verbinding te leggen tussen scholen en bedrijven, scholen en gemeenschap en scholen en ouders?

Ik hoop niet op een vrolijk team, maar op een team dat de samenleving mee neemt in veranderingen in de zorg, de volkshuisvesting, de sociale zekerheid!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten